Laat ik allereerst zeggen dat de motivatie voor het maken voor deze wiskunde blog natuurlijk belachelijk laag is, maar de muziek houdt me bezig. Nieuwe metal-tip voor meneer Boers:
Oh fack het konijn van mijn zus loopt nog los... even vangen en dan weer aan de oh zo inspirerende wiskunde-blog. Niet gelukt (lees: fail), dus straks weer proberen...
Maar nu serieus: ik vind wiskunde mooi en leuk, dat kan ik niet goed uitleggen, het geeft voldoening om een zo lastig mogelijke opgave mooi af te kunnen ronden. Daarnaast heb je soms echt van die DAMMMMMN momenten, dat je echt denkt van DAMMMMMN, je begrijpt het wel, dat behoeft geen uitleg. Misschien een beetje, je ziet na seconden, minuten, uren of zelfs dagen piekeren eindelijk hoe alles precies in elkaar valt. Dat is het mooie van wiskunde. En daarvoor doe ik het ook. (En stiekem ook om te proberen het hoogste cijfer te halen natuurlijk, maar dat is een bijzaak, geldt voor alle vakken.)
Er zijn twee dingen die mijn motivatie voor wiskunde uitermate drukken:
- Het is veel werk, en feitelijk kan het veel efficiënter, maar dat is nog iets wat uitgevonden moet worden in de wiskunde, het is gewoon een enorme bureaucratie. Ik ben nou eenmaal lui, zoals al blijkt uit voorgaande posts... Zo maak ik slechts 1 op 10 opgaven en doe ik dat vaak in mijn hoofd, dan hoef ik het niet op te schrijven.
- Op toetsen word ik altijd afgerekend op vorm en niet op inhoud. Natuurlijk is dit wel een belangrijk aspect van de wiskunde en is dit bij wiskunde ook belangrijk voor de waarde van de redenering, maar dit werkt gewoon heel demotiverend.
Dan resteert natuurlijk de vraag, hoe ik dan daarmee omga... Nou ja, soms moet je niet zo zeuren en gewoon doorpakken, het is nou eenmaal niet anders. Soms is je leven gewoon KUT. Het wordt vanzelf wel beter.
Aangezien er weinig valt te reflecteren sinds "notatie", blijf ik u, de lezer, reflectie verschuldigd. Daarom nu TWEE random wiskunde-fail plaatjes.
NOT
